Höfundur: Hrólfur Haralz
Öll höfum við horft á það undanfarið, hvernig öfgafullir hópar „kynjafræðinga“, femínista og þeirra sem erfitt er að kalla annað en nazista, hafa lagzt á eitt til þess að forsmána einn dyggasta og ástsælasta leiðtoga þjóðarinnar í blindri heift og ofstæki.
Jón Baldvin Hannibalsson, sjálf þjóðhetja Eystrasalzlandanna, hefur þurft að þola heiftúðlegar árásir og jafnvel Berufsverbot. Honum er meinað kennslustarf – meinað að stunda uppfræðslu ómótaðra huga um þau gæði, sem íslenzk utanríkisstefna og hann sjálfur hefur fært þakklátum þjóðum Eystrasaltzins – allt í nafni ásakana um „kynferðisbrot“.
Óboðleg vansæmd „Há“skólans
Þetta er væntanlega það sem fyrrnefndir öfgamenn læra um í hinni svokölluðu „kynja“fræði, sem seint skyldi „fræði“ nefnast. Raunar sést það vel að þar er stunduð innrætingarstarfsemi í nafni pólitískrar rétthugsunar, þar sem karlmenn eru málaðir sem óargadýr sem réttlætanlegt er að skaða með öllum ráðum. Við höfum í misskildu frjálslyndi leyft þessum „fræði“mönnum að vaða uppi og sverta nafn sjálfs Háskóla Íslands, okkar æðztu menntastofnunar.
En í þetta sinn hafa sómakærir Íslendingar fengið nóg. Við setjum hnefann í borðið og segjum nei!
Rjúfum „þögnina“
Reynt hefur verið að þóknazt þessum öfgamönnum með ýmsum hætti. Til dæmis var DV með greinaflokk nýlega undir nafninu „Rjúfum þögnina“ og er þá átt við þá „þögn“ sem ríkir um „kynferðisofbeldi“. En reynzt hefur, að sú „þögn“ er eðlileg, enda er jafnan þagað, um það sem ekki er til. Það er gott, að DV virðizt ætla að breyta hér um stefnu, eins og sást á leiðara þess þann 4. september.
Við höfum leyft „femínistunum“ að komazt upp með þetta ofstæki sitt of lengi. En með árásum þeim, sem Jón Baldvin Hannibalsson fyrrum utanríkisráðherra og frelsari Eystrasalzins hefur þurft að þola, segjum við að nóg sé komið. Börnin hafa fengið að leika sér nóg og nú er kominn tími til að pabbi segi STANZ!
Setjum samúðina á réttan stað
Dómgreindarbrestur sá, sem hægt er að segja að Jón Baldvin hafi gerzt „sekur“ um, er svo smálegur að hann gæti hent sérhvern mann. Hver okkar hefur ekki sent frá sér sendibréf til einhverrar tápmikillar telpu, sem síðar meir við hugsum með okkur, að hefðu betur legið í skúffunni? En þau litlu mistök réttlæta engan veginn þá svívirðu, að taka þau bréf síðarmeir og slá þeim upp fyrir augu landsmanna sem hafa engan þroska til að skilja þær aðstæður sem ríktu við skrif þeirra, og svo er látið eins og hér sé um að ræða eitthvert „perversio“!
„Perversio“ siðapostulanna
Hið sanna „perversio“ liggur hjá þessum konum, sem krefjazt þess, að ekkert megi kyrrt liggja og hvergi megi leyfa andartaks dómgreindarleysi að hverfa í gleymsku. Stöðugt skal upp dregin myrk mynd af hetjum þessarar þjóðar. Er það ekki hið sanna „perversio“, að róta upp í vel geymdum leyndarmálum íslenzkra þjóðhetja og opinbera þau? Hvaða frygð þá „femínistarnir“ úr því?
Sannazt sagna eru það órar þeirra sem hér um ráða. Raunar eru þeir öfundsjúkir, að hafa aldrei fengið meistaralega stílað bréf, frá öðrum eins manni, öðrum eins „hreðjafullum satýríkon“ og Jóni Baldvini Hannibalssyni.
Ofstæki þess að „rjúfa þögnina“
Nú er svo komið fyrir, að rektor Háskóla Íslands hefur aðeins eina leið til þess að bæta úr þessum nornaveiðum; það er að kalla Jón Baldvin á sinn fund, fallazt á kné frammi fyrir honum, biðja hann auðmjúklega afsökunar, segja af sér (samstundis!) og bjóða Jóni sjálfum stöðu sína, sem hún er allskostar ófær um að sinna. Til þess stendur hún „kynja“fræðunum of nærri, af náttúrunnar hendi.
En það táknar þó ekki málalyktir. Er nema von, í ljósi valdníðzlunnar, þessa berufsverbot, þessa perversio, þessa alhliða siðleysis, sem hefur hér að ofan verið lýzt, að við spyrjum okkur – er alltaf rétt að „rjúfa þögnina“ um kynferðisofbeldi? Er kannzki kominn tími til, að leggja til hliðar sælgætið, og fara að brúka vöndinn?
– Hrólfur Haralz, eldri borgari
Knúz - femínískt vefrit 